EVLENME ADETLERİ

Urfa'da eski bir adet olan eşlerin birbirlerini görmeden, görücü usulü ile evlenmeleri eskisi kadar yaygın olmamakla birlikte bugün karşılaşılması muhtemel bir evlenme şeklidir.

Bu evlenme şeklini incelediğimizde Urfalılar'ın örf ve adetlerine sıkı sıkıya   bağlı   olduklarım   görürüz. Geleneklerine bu derece bağlı olmalarının ise başlıca üç nedeni vardır.

1. Urfalılar'ın çevre illeri ile derin bir ilgisi yoktur. Köklü ve kalabalık ailelerin bulunduğu bir yerleşim birimidir. Daha düne kadar Urfalı, kızım başka illere gelin vermez ve Urfa delikanlısı dışardan evlenmezdi.

Urfa'da yabancılara "Ker'ip", dışarıdan evlenenlere ise "Keripten evlenmiş, kim bilir kimin nesini almış" denilirdi.

2. Urfa, büyük ticaret ve sanayi merkezlerine uzak, bir tarım ve hayvancılık kenti olduğundan büyük yol güzergahlarının birleştiği noktada bulunmamaktadır.

3. Bir kıyı şehri olmaması nedeniyle yeili ve yabancı turistlerin hemen hemen yok denecek kadar az olması değişmeleri kolay kolay kabul etmemesine neden olmaktadır.

Evlenme yasma gelen delikanlının doğrudan "Ben evlenecağam" diye anne ve babasına söylemesi ayıp sayıldığından bu durumu uygun bir şekilde yakın arkadaşlarına veya başka bir kimse vasıtasıyla anne ve babasına iletir.

Haberi iletecek olan kimse erkek ise oğlanın babasına "Allah ömürlü etsin, yeğenimiz artık böyüdü, gözü damlarda duyarlarda" diyerek delikanlının evlenecek yasa geldiğim' ve bir kızın aranmasını söylemek ister. Oğlanın babası ise durumu hanımına açar. Oğlanın annesi ise "Benim; de kulağıma değdi, ben de işin farkındayam" diye cevap verir. Zaten anne bu hayırlı işte daima babadan daha fazla çaba harcar.

Evlenecek yasa gelen delikanlı ise annesinin yaptığı yemekleri, yıkadığı çamaşırları, beğenmemeye başlar. Çeşitli huzursuzluklar çıkarır.

Annesi ise "Elimden bı kadar geli, yarın avradı' siye bişirir begen irsen" der. Oğlan ise konunun iyice anlaşıldığım ve verilen mesajın yerine iletildiğinin huzuru içerisinde tebessüm eder.

Anne o günden sonra gizliden gizliye kız aramaya başlar. Tanıdıklarının tavsiyelerine uyarak gelinlik çağındaki kızların evine bir bahane ile giderek kızın ailesinin yaşantısını kendi görüşünegöre inceler.

Düğün Alayı Sulu boya: Yusuf Erkişi

Urfa Evinde Düğün

KIZ İSTEME

Evlenme çağma gelen erkeğin anne ve babası veya yakınları oğullarına kız aramaya başlarlar. Anne özellikle yaşlı kadın akrabalarına "Oğlumu everecağam, acaba münasip bir kız bulabilir miyem? diye sorar.^Hamamda, düğünlerde, kır gezintilerinde kızları araştırmaya, soruşturmaya başlar.

Gözüne kestirdiği bir kız olursa ilk önce kızın yakın komşularından sormaya başlar. "Acaba bı kız nasıldır, derdimizi çeker mi, gişi  kızı mıdır?"Komşular ise kendilerinden sorulan genç kız tavsiye edilebilir nitelikte biri ise "Mabalı günahı boynuma" diyerek teminat verir. Şayet kızı tavsiye etmiyor ise, açık açık söylemenin de çevreye göre ayıp, dini kurallara göre günah sayıldığından "Komşumuzdur ama, pek ilgimiz yoktur" diyerek istenmemesi gerektiğini ima ederler.

Oğlanın annesi daha önceden tesbit edilmiş olan kızın evine ansızın veya haberli olarak yanma yakınlarım da alarak gider. Havadan sudan konuşulduktan sonra oğlanın annesi genç kızdan bir bardak su ister. Su isteme aslında kızın yürüyüşünü, konuşma tarzım, becerikliliğini kontrol etmek, hareketlerim toptan değerlendirmektir.

Oğlan tarafı şayet kızı beğendiyse kız orada yokken bunu fırsat bilerek kızın annesine "Allah bağışlasın, sözlüsü, nişanlısı yok mu? diye sorarlar. Kızın annesi sorulan sorulara cevap vermezse nişanlısı, sözlüsü yok demektir.

Daha sonra oğlanın annesi ve yakınları oğullarının özelliklerinden, huyundan tahsilinden, mesleğinden bahsederler.

Kızın annesi ise oğlan tarafının bu konuşmasını  dinledikten  sonra "Kimlerdensiniz, nerede oturisiz, oğliz neci gibi birkaç soru oğlan evine sorar.

Oğlanın annesi ise sorulan bu sorulara cevap verdikten sonra, birkaç gün sonra tekrar bu hususta konuşmak üzere geleceklerini söyleyerek kız evinden ayrılırlar.

Oğlan tarafı birkaç gün sonra isteme olayım gerçekleştirmek için gelindiğinde oğlan tarafının araştırması yapıldığından ya "Kızımız daha küçük, gelin olacak yaşta değil, daha böyügü duri, daha mektebe gidi gibi bahanelerle kızı vermeyeceklerini söyler, ya da "Hele babasına sorağ, ne deyi ne demi" diye cevap verirler.

Bazı kız istemelerde müsbet cevap alamayan taraflar, kızın alınmasında ısrar ettikleri takdirde hoş olmayan olaylar meydana gelir.

Evlenme çevre köylerde başlık denilen büyük bir maddi güce dayandığı için köy gençlerinin bu parayı temin edememeleri yüzünden büyük sıkıntılara düşerler. Çünkü başlık parası kız tarafının tamamen inisiyatifine kalmıştır. Tamamen kız tarafının erkekleri tarafından takdir edilir ve bu miktar karşı tarata bildirildikten sonra kolay kolay değiştirilmez.

Başlık bazen nakit olarak bazen decanlı hayvan, binek vasıtası veya bir tarla olarak alınabilir. Çevre köylerde başlık parasına az da olsa bir çözüm getirmek ve kolaylaştırmak amacıyla "Berdel" tabir edilen bir evlenme usulü vardır. Evlenme çağma gelen iki erkeğin yine evlenme çağma   gelmiş   olan   kızkardeşlerini birbirlerine vermek suretiyle evlenmelerine yol açar. (1995 yılında Şanlıurfa Valisi Sayın T. Ziyaeddin Akbulut bir genelgeyle başlık parasını kaldırmıştır.)

Bu usul evlenme aile büyüklerinin rızası ile olabileceği gibi, yalnız damat adaylarının kendi aralarında karar vermesiyle de olur.

Taraflar çocuklarım birbirleriyle evlendireceklerine tamamen karar verdikten sonra, kız tarafından erkek taratma bir mektup gönderilir. Buna "Kesim Kağıdı" denir. Bu mektupta kız evinin oğlan evi tarafından istedikleri yazılıdır.

Bu kesim kağıdında yazılı olanlar kız evi tarafından kararlaştırılan eşyalardır.

Bir kesim kağıdı örneği :

"Bismillahirrahmanirrahim. ............

başlık, altı çift bilezik, kelepinci, elmas kolye, altı adet elbise, altı çift ayakkabı .............. lira hal 'et, misafir odası takımı, v.s."

Hazırlanan kesim kağıdı kız evi tarafından bir işçi kadınla oğlan evine gönderilir. Bu mektubu getiren kadına "İndekçi" denir. Oğlan evi ise bu mektubu getiren indekçiye bahşiş verir.

Oğlan evi gelen kesim kağıdındaki şartları aynen kabul ediyorsa, kağıdın alt tarafına "hepsi kabul" diye yazar ve aynı anda mektubu aynı indekçiyle geriye gönderir.

Tamamı kabul edilmiyorsa verebileceklerim yine aynı kağıdın altına yazar ve bir gün sonra başka bir indekçiyle kız evine gönderirler.

SAKAL ÖPÜMÜ

Taraflar anlaştıktan sonra nişan yapılmadan önce oğlan evi, kız evine "Kızınızı bize verdiğiniz için teşekkür ederiz" anlamına gelen bir ziyaret yaparlar. Buna sakal öpümü veya teşekkür denir.

Oğlan evinin yaşlıları sakal öpümüne giderler. Sakal öpümüne gidecek olan oğlan evi kesimde anlaşılan başlığın tamamım veya bir kısmım beraberlerinde kızın babasına veya velisine vermek üzere götürürler. Kesimde anlaşılan başlığı ve ziynet eşyalarından bir kısmım götürmeden de gidilebilir. Bu yine tarafların anlaşmalarına bağlıdır.

Oğlan evi ve kız evinin kadın ve erkekleri ayrı ayrı odalarda otururlar. Birbirleriyle tanışırlar. Kız evi gelen misafirlere çeşitli meyvalar, çaylar, kahveler, çerezler genellikle de yöreye ait çiğköfte ve peynirli kadayıf ikram eder. Nişan gününün tarihi belirlenir, nişan günü yapılması kararlaştırılan hazırlıklar konuşulur ve gece ziyaret sona erer.

Düğünde Dörtlü Fasıl

NİŞAN

Urfa'da yapılan nişan törenleri başka illerimizde yapılan nişan törenlerine  benzemez.  Kız  ve  erkek birbirlerini görmeden (çok yakın akrabalıklar istisna) ve konuşmadan nişanlanırlar. Kızın istenmesinden sonra nikah yapılıncaya kadar, damat adayının kız evine gidip gelmesi hoş karşılanmaz, dini nikah yapılmadığı için birbirlerine görünmeleri, konuşmaları, yörenin örf ve adetlerine göre ayıp, dini kurallara göre haram ve günah sayılır.

Nişan merasiminin çevrenin adetlerine göre kız evinde yapılması gerekir. Oğlan evi tarafından birkaç kadın nişandan bir veya iki gün önce nişan şerbetinin hazırlanması için kız evine giderler.

Kız evi nişan için gerekli hazırlıkları tamamlar. Nişan günü hazırlanan şerbetleri genç kızlar misafirlere servis yaparlar.

Hazırlanan bu şerbetten damat adayının da içmesi arzulanır. Bir sürahi içerisine şerbet konur, üzerine beyaz ipek bir mendil örtülür, mendilin üzerine ise kırmızı bir kurdela île oğlanın nişan yüzüğü bağlanır.

Kız evinin tanıdığı yaşlı bir hanım şerbeti alarak oğlan evine götürür, oğlan da yüzüğü parmağına takar ve şerbetten içerek nişanlanmış olur.

Nişan yapılan kız evinde gelin adayı giyinip hanım misafirlere "Hoş geldiyiz"   diyerek   misafirlerin   yanında oturur.

Kirve kızı tebrik ederek oğlan evinin yaptırdığı yüzüğü onun parmağına takar. Müzik dinlenir, sohbet edilir. Mevsimine göre yiyecekler, içecekler ikram edilir, nişan merasimi bittikten sonra zılgıtlar çalınır, nikah ve düğün günü kararlaştırıldıktan sonra misafirler dağılır.

Nişandan sonra pazar ve perşembe olmak üzere haftada iki gün oğlan evi tarafından kiralanan otomobillerle gelin adayı ve hanım akrabaları şehirde gezdirilir.

iki tahta çakarlar Arasından bakarlar Daha yaşım küçükken Biye nişan takarlar

hala hala heee...

Bu gezmeler nişan gününden nikah yapılacak güne kadar fasılalarla devam eder.

Nişanlanan erkek, kurban bayramında   nişanlısına   koç   gönderir. Boynuzuna kırmızı eşarp ve buna bağlı bir çeyrek altınla süslenmiş olan koç hediye edilir. Buna "Gelin Kurbanı" denir. Nişanlılık devresi yaz aylarına tesadüf ederse, ki genellikle tesadüf eder, oğlan nişanlısına bahçelerde özel olarak  hazırlanmış  has  gönderir. Gönderilen hasın üzerine gözü ve ruhu okşayıcı renklerde kumaşlar atılır. Buna da "Gelin Hası" denir.

NİKAH

Nikahı iki kısımda incelemek mümkündür.

Resmi nikaha yörede "Saray Nikahı" denir. Belediye sarayında yapıldığından bu şekilde isimlendirilir. Dini nikaha ise "Hoca Nikahı" denir.

1. Resmi Nikah : Türk Medeni Kanunu'na göre nasıl yapılacağı tarif edilmiştir. Uygulama yurdumuzun bütün illerinde aynıdır.

2. Dini Nikah : Dini nikah yapılmadan birkaç gün önce bütün akraba ve yakınları çağırmak için haber veya davetiye gönderilir.

Yörenin adetlerine göre nikahın kız evinde yapılması gerekir. Kız evinde yapılmayan nikahlar ayıp, başkasının evinde oğlanın nikahlının yapılması ise oğlan evine hakaret sayılır.

Dini nikah genellikle pazar günü erken saatlerde yapılır.

Kız evinde, oğlan evinin göndermiş olduğu malzemeler şerbet yapılarak hazırlanır. Nikah yapılacak günün sabahı hoca gelir ve kendisine ayrılan yere oturur. Kız tarafının tanıdığı bir erkek kızın kendisine vermiş olduğu sözlü akit vekaletnamesine dayanarak söz sahibidir. Oğlan tarafından da bir erkek yine nikah için damat adına nikahlanma yetkisine sahiptir.

Hoca vekillerin hangisinin kızın, hangisinin erkeğin vekili olduğunu sorar. Daha sonra vekiller hocanın dua ve sorularından sonra "Vekaletim hesabiyle aldım hellallığa kabul ettim" diyerek dini esaslara göre nikahı kıymış olur.

DÜĞÜN

Düğünün tarafların tesbit ettiği gün ve yerde yapılmasına karar verilir. Urfa'da evlenme düğünü denince akla iki düğün gelir.

1. Avrat Düğünü,  2. Erkek Düğünü.

Gerçekte bu iki düğünü ayrı ayrı incelememizin sebebi, avrat düğünü; kız evinin hanımları ile oğlan evinin hanımları arasında yapılır. Erkek düğünü ise sadece oğlan tarafının akraba ve tanıdıklarının katılmasıyla yapılır. Kız tarafından bir erkeğin yapılacak düğüne katılması ayıp sayılır.

1. Avrat Düğünü: Düğün gününden bir hafta önce taraflar akraba ve komşulara indekçi aracılığı ile haberler gönderip düğüne davet ederler. Düğün sonbahar veya kısa rastlıyorsa patpat, kavurga, ağziyumuk, çekçek, bastık, kesme, sucuk, v.s. yiyecekler götürülür.

Gönderilen indekçiler ev ev dolaşarak düğün sahiplerinin yani kız ve oğlan tarafının davetini sözle iletirler. Haberi getiren indekçiye hanımlar bahşiş verirler.

Düğünün yapılacağı evin avlusunun büyük olması gerekir. Amaç misafir çokluğu  karşısında  düğün sahiplerinin mahcup olmaması içindir.

Düğünün yapıldığı gün düğün evinde hiçbir erkek bulunmaz, daha doğrusu bulundurulmaz. Sadece evin dış kapısında bir erkek oturtulur. Bu da dışarıdan gelecek bir haberi içeri kimseyi sokmadan yüksek sesle bağırmak veya bir çocukla haberi hanımlara iletmek görevini üstlenir.

Düğünde enstrüman çalanların hiçbirinin gözü görmez. Şayet kör çalgıcı bulunamaz, gözlü müzisyen getirme zorunda kalınırsa hanımları görmemeleri için araya perde çekilip arkasında oturtulur. Yaşlı bir kadın veya çocuk aracılığı ile müzisyenlere isteklerini iletirler. Günümüzde azda olsa bu kural geçerliliğim     yitirmek     üzeredir. Düğünlerin çoğu artık salonlarda yapılmaktadır.

Urfa Evinde Düğün

Düğünde genellikle "dörtlü mendil", lorke gibi mahalli oyunlar oynanır.

Düğün esnasında . gelin oynatılır/ gelin oynarken basma para çevrilir. Çevrilen bu paraları düğünde hizmet eden hanımlar nişanlı veya sözlü kızların basma çeviri? "Ağbatı siyc ola" der ve yakınında bulunanlar da "Amin" diyerek tasdik ederler.

Düğüne yemek için getirilen yiyecekler, düğüne bir süre dinlenmek için ara verildiğinde yenir. Gelenler birbirlerine yiyeceklerinden ikram ederler. Düğün öğlenden sonra başlar, gecenin geç saatlerine kadar yaklaşık 78 saat sürer.

2. Erkek Düğünü: Düğün gününden birkaç gün önceden bütün misafirlere bir erkek işçi tarafından haber gönderilir. Düğün genellikle geniş hayadı (avlusu) olan evlerde yapılır.

Düğünde; ikiayak, abravi, girani,derik, dörtlü degenek gibi mahalli oyunlar oynanır.

Bu oyunlardan dörtlü degenek oyunu oldukça maharet isteyen oyunlar olduğundan düğünün en görkemli bölümünü oluşturur. Erkek düğününün yapıldığı evin çevresinden, damlardan ve duvarlardan yüzleri buruklu düğünü izleyen hanımlar ise zılgıt çalarak oyuna ve oyunculara heyecan ve hareket vermek için onları coştururlar.

Bu iki oyun sırasında düğünün daha da coşkulu devam etmesini isteyen düğün sahipleri ise başım yukarıya kaldırarak kadınlara hitaben "Zılgıt çalmıyanın gişisi öle" der. Bunun üzerinc bütün kadınlar coşkulu bir şekilde zılgıt çalarlar veya misafirleri biraz kahkahaya boğmak için "Zılgıt çalmayanın kaynanası öle" dendiğindc "İnşallah" diyerek zılgıt çalmayanlar olduğu gibi, kaynanasıyla birlikte düğüne gelenler ise ister istemez zılgıtla katılırlar.

Bir tarafta düğün ve eğlenceler devam ederken diğer tarafta davetliler için yemekler hazırlanır. Yörenin yemeklerini çok sayıda misafire hazırlamak   için   usta   aşçılar   ve hizmetçiler tutulur. Düğünün bir anında damadın yakın akraba ve arkadaşlarından birkaç büyük ve çocuklar daha önceden kız evinde hazırlanmış olan damadın çamaşırları, damatlık elbisesi, terlik ve pijaması, çorap ve ayakkabısın) almak üzere çalgıcılarla birlikte çala söyleye kız evine giderler. Asbap getirmek için yola çıkan bu grup mahalle aralarından sokaklardan türkü/ mani söyleyerek geçerler.

Yoğurt koydum dolaba Bögün başım kalaba Küçücükken böyüttüm Seni vermem araba

Kalaylı tas ayranı Sürmeli göz hayranı Seni doğuran ana Eder çifte bayramı

ellere vay...

Kız evi önünde söylenen türkülerden sonra, damadın elbiselerinin bulunduğu siniyi bir erkek işçi başına alarak mani, türkü söyleyerek yine aynı şekilde dönüp düğün yapılan eve gelirler. Düğün evinde daha önceden hazırlanmış olan üstünde zeytin dalları ve dallara bağlanmış mumlarla bezenmiş "Güvegi Tahtı"ndaki mumlar yakılır. Uzaktan düğünü seyreden hanımlar ise zılgıt çalarak olayı şenlendirirler.

Damat ise düğün evinde boş bir odaya arkadaşları ile birlikte girer ve getirilen çamaşırları ve elbiseyi giyer. Odadan ceketsiz olarak çıkar ve kendisine ayrılan taht'ın yanına gelir. Kirve ise damadın giymediği ceketini çalgıcıların refaketinde müzik eşliğinde giydirir. Bu sırada :

Çağırın Hakkoyı Geydirin Sakkoyı Mübarek olsın ağa küvre Yengi de güvegi Getirin meleği Geydirin yeleği Mübarek olsın ağa küvre Yengi de güvegi diye Urfa'ya özgü (damatların elbise giyerken söylenilmek için bestelenmiş olan) bu türküyü söylerler.

Bu sırada damadın elbisesinin getirildiği sini içerisinde bulunan şeker ve metal paralar havaya serpilir, havai fişekler yakılır, kadınlar zılgıt çalarak bunu kutlarlar.

Düğünde hizmet eden işçiler, çalgıcılar sıra île gelerek önce, tahtın bir yanında damadın yanında oturan küvre'den sonra da damattan bahşişlerini alırlar.

Diğer tarafta hazırlanan yemekler servis yapılmak üzere düzenlenir. Misafirler yemeğe davet edilir. "Mırra" denilen acı kahve, sigara ikram edilir. Bu yemeğe "Asbap Yimeği" denir.

KINA GECESİ ASBAP GECESİ

"Gelin" perşembe günü gidecekse, çarşamba akşamı; pazar günü gidecekse, cumartesi akşamı (yani damadın elbise giydiği günün akşamı) yapılır.

Kız evinde hanımlar, oğlan evinde erkekler toplanır. Damadın arkadaşları ve akrabalarının toplandığı yerdeki eğlenceye "Asbab Gecesi" kadınların toplandığı yerdeki eğlenceye ise "Kına Gecesi" denir. Jkisi de aynı gece ve aynı saatlerde başlar.

Gece saat on bire doğru oğlan evi tarafından kadın, erkek ve çocuklardan bir grup kına gecesi yapılan eve toplu halde yine türkü mani söyleyerek çalgıcılarla birlikte giderler.

Evleri sekilidir Toprehen ekilidir Eğer babası yoksa Dayısı vekilidir

hala hala hee.....

Leblebi koydım tasa El vurdum basa basa Bizim gelin çok gözel Azıcık boyu kısa

hala hala hee.....

Gecenin karanlığında dar sokaklardan, kadınlar önde, çocuklar ortada,

erkekler arkada olmak üzere toplu ola

rak yürürler. Ellerindeki tanış denilen gaz lambaları yollarım aydınlatır.

Bu topluluktan ara sıra geriye kalmış bir hanım olursa koruma görevini üstlenen erkeklerden biri "Ayallar öğe" diyerek kadının hızlı yürümesini ikaz eder. Gelin ve damadın isimlerine göre;

Portakalı oyarlar içine kına koyarlar Evvel adi Fatma'dı Şimdi gelin koyarlar

hala hala hee.....

Bağçalarda pırpırım Yaprağı dilim dilim Biz Ahmedi everdığ Hasan'a Allah Kerim

hala hala hee.....

Kına evine iyice yaklaşıldığında ise genellikle

Çakmak çakmağa geldığ Kına yakmağa geldığ Ayşe dayze ağlama kizi almağa geldığ

hala hala hee.....

Birkaç gün önceden kız evine gönderilen kına küvrenin hanımı tarafından bir kab içerisinde dua okunmuş süt ile yoğrulur. Gelin ise damadın akrabalarından iki hanım tarafından koluna geçilmek suretiyle getirilerek küvrenin önüne oturtulur. Gelin ağlamaya başlar. Gelin kınaya çıkarken mutlaka ağlaması gerekir, aksi halde ayıplanır.

Bu sırada kapı önünde bekleyen erkekler arasında bulunan çalgıcılardan biri kaval veya keman ile hüzünlü bir taksim yapar. Erkeklerden biri hoyrat okur.

Kah gidelim Kınayı yak gidelim Gözele doymak olmaz Üzüne bak gidelim

Merdivana

Şarıl çık merdivana Yar sevmek yiğit karı Ne bilir herdivana

Bunun peşinden hanımların hepsi gelinin ağlamasına katılır, hep birlikte ağlarlar. Oğlan evi tarafı hanımlar ise gelin götürecekleri için sevinçlidirler.

Bir yandan ağlama, bir yandan sevinç gösterişi bazen iki aile arasında sözlü atışmaya, kavgaya dönüşür.

Küvre, gelinin avucunun içine bir altın koyarak kınayı yakar. Daha önce gelinin yüzünc örtülen pembe duvak açılarak gelinin kına yakılan eline bağlanır. Çocukların ellerinde tepsilere dikilmiş olan mumlar yakılarak gelinin basma çevrilir.

Kapı önünde bekleyen erkekler hep birlikte

Urfalıyam ezelden Göynüm geçmez gözelden Göynümün gözü çıksın Sevmiyeydim ezelden

Ağam olasan Ömer Paşam olasan Ömer Benim olasan Ömer Yetim kalasan Ömer

Türküsünü söylerler...

Kınası yakılan gelin baba evinden ayrılmadan önce büyüklerinin ellerini, arkadaşlarının yüzlerini öperek gözyaşları arasında veda ederek ayrılır.

O yanı keçe bı yanı keçe Kız anasının emeği hece

hala hala hee.....

Düğünde Damadın Elbisesinin Getirilişi

Kısas Köyünde Günlük Hayat

Urfa Biberi (isot) ve Kuşlar.